Korczakianum gromadzi, bada, udostępnia i popularyzuje materiały dokumentujące spuściznę życiową Janusza Korczaka [Henryka Goldszmita, 1878-1942]. Jego biografię osobistą, dorobek pisarski, dzieje instytucji przezeń tworzonych i współtworzonych oraz losy ludzi z najbliższego kręgu. Polską i zagraniczną recepcję dzieła oraz postaci.

Główne kierunki działalności Korczakianum to:

• gromadzenie i opracowywanie zasobów Archiwum Korczakowskiego oraz innych zbiorów (np. księgozbiór, dokumentacja mechaniczna) Korczakianum,
• udział w pracach edytorskich i wydawniczych prezentujących dorobek pisarski Korczaka (przede wszystkim w przygotowaniu wydania zbiorowego jego Dzieł) oraz inne ważne i mało znane czy dostępne materiały źródłowe,
• działalność konsultacyjna i edukacyjna, związana z udostępnianiem zbiorów, a także z prezentacją stałej ekspozycji,
• współpraca krajowa i międzynarodowa z osobami, instytucjami i środowiskami zainteresowanymi problematyką Korczakowską.

Wobec rosnącego zainteresowania postacią Korczaka w świecie, do czego znacząco przyczyniło się przyznanie mu pośmiertnie Pokojowej Nagrody Księgarzy Niemieckich (1972), oraz planowanych i w kraju obchodów 100. rocznicy urodzin, w Instytucie Badań Pedagogicznych zorganizowano Pracownię Korczakowską (1977) i tam przekazano społeczne zbiory. W ciągu 15 lat istnienia Pracownia stała się znaczącą placówką zajmującą się gromadzeniem, opracowywaniem, udostępnianiem i publikowaniem spuścizny życiowej Korczaka.

W 1993 roku utworzony został – jako kontynuacja Pracowni – Ośrodek Dokumentacji i Badań Korczakianum.

Od 2001 roku Ośrodek stanowił Oddział Muzeum Historycznego m. st. Warszawy, od 2014 r. – Pracownię naukową Muzeum Warszawy.